Silungar, seinni hluti

Fyrri hluti silunganna endaði ofaní potti með sjóðandi vatni og svo borðaði maður silung með nýjum kartöflum og bræddu smjöri og allt var gott. Það var samt merkilegt að þegar þessi dásamlegi norðlenski silungur var kominn upp á disk hér sunnan heiða var eins og vantaði eitthvað, eitthvað örlítið, eitthvað sem enginn tók eftir nema kannski ég.  Eg lagðist í rannsóknir. Hvað var þetta? Er sunnlenska vatnið úr Gvendarbrunnunum ekki nógu gott til að sjóða í? Notaði ég vitlausa potta? Saltaði ég of mikið? og svo framvegis. Ég ræddi þetta við fólk og allir sögðu að ég væri klikkaður. Nema kannski Anna systir sem styður mig oft í svona málum. En loksins hitti ég mann sem skildi mig. Eg spurði Sigga Hall hvort þetta gæti verið að töfrar silungsins dofnuðu við það að vera étinn í öðrum sýslum. Hann skildi mig strax og sagði að þetta væri alveg rétt, því hér fyrir sunnan vantaði angan umhverfisins sem ég og silungarnir væru aldir upp við. Og þá "fattaði ég djókinn" og sá að silungurinn blífur.  En aðeins að veiðiskap aftur.  Það kemur glampi í augun á karli föður mínum er hann minnist þeirra dýrðartíma þegar mátti draga fyrir. Þá fóru þeir Jóhann á Kúskerpi einu sinni í viku og drógu fyrir í landi Uppsala og Kúskerpis.  Þetta var auðvitað mjög mannúðleg veiðiaðferð, bara hesturinn út í hylinn og gjarnan á hrokasund, svo bugað upp á eyri og kviss, bang, fiskarnir á land og rotaðir. Það var í þá daga. Og fjörið þegar þeir fengu stóru laxana, þá var víst handagangur í öskjunni enda ekkert grín að takast á við nokkra óþreytta "fermingardrengi" í einu. En eins og ég sagði áðan; silungurinn blífur. 

Athugasemdir

[valla (IP-tala skráð) 31.8.2007 kl. 08:48]

Jæja frændi, bara kominn út úr skápnum á blogginu mínu. Og auðvitað þegar þetta snýst um eitthvað fyllerí og læti. Vel á minnst, kannski ætti að fara að halda gott ættarmót...með söng og gleði :)

Bestu kveðjur að norðan!
ps: silungur veiddur á Sléttunni á að borðast á Sléttunni, það er bara svoleiðis!

[Rúnar Birgir Gíslason, 31.8.2007 kl. 10:21]

Áfram með svona sögur Eyþór, þetta er holl lesning fyrir ungt fólk

[Magnús Guðjónsson, 31.8.2007 kl. 20:03]

Skemmtilegar  þessar  silungasögur þínar Eyþór  og  ég  minnist  þess að hafa séð þennan glampa  í augunum á  honum Árna  á  Uppsölum, þegar hann var að lýsa  ádrætti í héraðsvötnum  á árum áður.  Ég  hef líka  séð þennan glampa í augunum á Halldóri tengdaföður mínum og hlustað á lýsingar hans  frá  síðustu öld,  enda held ég að þetta hafi verið hrikalega spennandi veiðiskapur,  þegar menn veiddu sér til matar  ekki bara til ánægju eins og nú.  Tek undir með Rúnari hér að ofan  áfram með þessar frábæru sögur þínar.. 

[Kristín Björg Þorsteinsdóttir, 31.8.2007 kl. 21:13]

Hæ - gaman að sjá þig í bloggheimum!

[Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, 2.9.2007 kl. 12:09]

Kær kveðja að norðan