Bækur á náttborði

Nú er staflinn á náttborðinu orðinn ansi hár. Æði margt ólesið, en sumt eitthvað gamalt til að glugga í. Jón Kalmann liggur í plastinu, vil ekki opna fyrr en ég er tilbúinn. Neðst liggur Sturlunga og bíður eftir að ég lesi um Örlygsstaðabardaga. Að vísu ekki alveg satt, því undir Sturlungu leyndust Barkakýli úr tré eftir Þorstein Guðmundsson, Hávamál og söngbók MFA. Þar næst kemur Gísli Konráðsson með þátt um Reynistaðabræður, svo ljóð eftir Sigmund Erni, Valgerði Ben., Jónas Svafár, Matta Jó., og Gyrði. Einnig er þarna ljóðasafn með úrvali eftir nýrómantíska kappa. Þá er gamalt tímarit MM og svo Flugdrekahlauparinn sem allir segja að ég verði að lesa. Jamm. Ég veit eiginlega ekki af hverju ég er að telja þetta allt upp. Kannski fannst mér augnablik eins og ég væri staddur í útvarpsþætti á Rás 1 þar sem ég hefði verið kallaður í viðtal um bækurnar á náttborðinu. En það er nú ekki þannig. Rokið hvín í þakinu hér í Vesturbænum og kannski er ég bara spældur yfir að hafa aldrei verið kallaður í svona þátt og látinn segja hvað ég hefði nú lesið sniðugt og hver væri mín uppáhalds bók! Kannski eins gott. Það myndi bara enda í einhverju rugli. En efsta bókin er eftir Gyrði Elíasson. Tvö tungl heitir hún. Ég var að fletta henni í gærkveldi og í einu ljóðinu er minnst á hest sem hugsar: "...væri gaman að / eiga veiðistöng núna þegar urr- / iðinn kemur..."  Og þá datt mér í hug annar hestur...