Næturtónlist

"Nóttin er minn heimur" sagði skáld nokkurt sem dvaldi löngum á kantinum. Kanti hins venjulega lífs. Og það má kannski segja að ég hafi verið á kantinum síðan í apríl. Ekki alveg í sambandi við hitt lífið sem rennur hjá eftir Sæbrautinni, en í sambandi samt, einbeittur að vinna við "Svarta engla"   (spennuþáttaseríu sem verður sýnd á RÚV í haust), einbeittur að framleiða spennu-ópíum fyrir fólkið í stofunum. Ég er einn af valmúafólki Íslands og nóttin er minn heimur og dagurinn svo hverfull og ég man einn dag í apríl - svo kom jarðskjálfti - svo kom ísbjörn - svo kom sumar - og við kláruðum tökur á "Svörtum englum" í gær.                                                                                                                       Ég gekk nótt eina í vikunni heim í Vesturbæinn eftir Sæbrautinni. Gekk hratt í sumarúðanum og fannst minn heimur ansi merkilegur. Svo merkilegur að ég stökk upp á grjótgarðinum við Sólfarið og belgdi mig yfir Faxaflóann. Þar sem ég hreykti mér á grjótinu heyrði ég tónlist. Hún kom frá tónlistarhúsinu nýja. Kranamúsík. Þarna sveifluðust kranarnir klukkan fjögur um nóttina og appelsínugulir menn æfðu steðjakórinn með taktföstum hamarshöggum. Við þessa næturtónlist hrökk ég upp við það að heimurinn snýst enn og nóttin er líka heimur kranamanna, leigubílstjóra og kvenna sem þvo bláköflóttar skyrtur.

 

Athugasemdir

[Lára Hanna Einarsdóttir, 9.6.2008 kl. 00:14]

Þetta er lifandi og fallegt prósaljóð, takk. Yndislegt að heyra frá þér.

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 9.6.2008 kl. 01:32]

Og valmúans sem enn springur út á nóttunni.

[Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, 13.6.2008 kl. 22:04]

Bestu kveðjur

[Eyþór Árnason, 15.6.2008 kl. 00:28]

Takk fyrir innlitið stelpur, gott að heyra í ykkur.

Og Ingólfur, ef þú verður á ferðinni fyrir sunnan í næstu viku, hver veit nema við náum einum kaffibolla. Svo fer ég í Mývatnssveit eftir viku. Til að veiða!